Kendisi çok sevdiğim Ezgi'nin Günlüğü grubunun çok sevdiğim eski solisti Hüsnü Arkan tarafından yazılmış olup beni mıh diye oturduğum yere çakan bir kitap oldu dün itibariyle..Sonra uzun uzuuuun düşündüm. Kitabın dili de etkileyici ancak nasıl oluyor da bunca acıya dayanabiliniyor diye düşündüm. Yakın geçmiş acılarla, yaşanmamışlıklarla dolu..Bir yerden sonra ya kişilik yapısı ya inanç ya da başka başka varoluş-yaratma şekilleri diriltiyor bizi bu acılardan sanırım..İçimi acıttı,sardunya kokuları geldi,eski fotoğraflara karıştım okurken..İtinayla tavsiye edilir!!Öptümmm:)
Ezginin Günlüğü'nü ve Hüsnü Arkan'ı çok severim, tavsiye için teşekkürler..
YanıtlaSilSevgili Melda;
YanıtlaSilEğer onları seviyorsan eminim kitabı da seveceksin,kitabın bünyede yarattığı
his müzikleriyle aynı naiflikte...İyi okumalar,öptümmm:)